1-به نظر بعضی از دانشمندان، ماه چهار بیلیون سال پیش از برخورد یک قطعه سنگ به بزرگی سیاره ی مریخ به زمین تشکیل شد.

2-با این ضربه ی انفجاری، سنگ های خیلی زیادی از زمین جدا شدند. سنگ های متلاشی شده وارد مدار زمین شدند.

3-پس از میلیون ها سال، با گرد هم آمدن انبوه سنگ ها، ماه شکل گرفت. گدازه های آتش فشانی مذاب از اعماق به سطح فوران کردند و "ماریا" یا دریا ها را به وجود آوردند.(البته جالب است بدانید که در این دریاها هیچ آبی وجود ندارد بلکه فقط اسم آن ها دریا است)

ماه نو:بخشی از ماه که با نور خورشید روشن شده رو به زمین نیست و ماه تیره دیده می شود.

هلال افزاینده:پس از یک روز یا بیشتر،یک لبه ی باریک ماه روشن می شود و ما یک هلال می بینیم.

تربیع اول:پس از یک هفته،ماه یک چهارم مدارش به دور خورشید را طی کرده است و ما ماه را به صورت نیمه می بینیم.

کوژماه افزایشی:چند روز بعد،بخش عمده ی ماه یا "کوژماه افزایشی" را می بینیم.

ماه کامل:وقتی ماه کامل دیده می شود،ماه نصف مدار خود را پیموده و کل ماه روشن است.

کوژماه کاهشی:پس از ماه کامل،ماه شروع به باریک شدن می کند و ما بخش کمتری از آن را می بینیم.

تربیع دوم:یک هفته پس از ماه کامل،دوباره یک ماه نیمه می بینیم و ماه وارد آخرین تربیع در مسیر خود می شود.

هلال کاهشی:هنگامی که ماه کل مدار خود را پیموده است،دوباره لبه ی باریکی از ماه را می بینیم.

می خواهید به سرعت بلند تر شوید؟

می خواهید به سرعت بلند تر شوید؟به سفر فضایی بروید.فضانوردان در فضا 2.5 تا 5 سانتی متر بلندتر می شوند چون جاذبه ی زمین بر روی بدن آن ها اثر ندارد،مهره های ستون پشتی آن ها کشیده می شود.اما این افزایش قد موقتی است و پس از بازگشت به زمین فضانوردان به اندازه ی قبلی خود بر می گردند.

تلسکوپ هابل دارای «کتابچه ی آدرس» داخلی خود برای 15 میلیون ستاره است.هر آدرس محل دقیق ستاره را مشخص می کند تا تلسکوپ بتواند آن را پیدا کند.

سیاهچاله:ناحیه ای از فضاست که ماده ی موجود در آن بسیار بسیار متراکم است.هیچ نوری نمی تواند از جاذبه ی این ناحیه فرار کند.

سحابی:ابری از غبار و گاز است.

سوپر نووا (اَبَر نواختر):ستاره ی غول آسایی است که منفجر شده و به مرکزش فرو می ریزد.

آیا می دانستید فردی که در روی زمین 50 کیلوگرم وزن دارد،در سیاره ی پلوتو فقط 2 کیلوگرم وزن دارد!!!!

(پیشنهاد می کنیم هرکس که با وزن زیاد خود مشکل دارد به سیاره ی پلوتو مهاجرت کند.)

خبر تکان دهنده!!!

در سال 1995،دانشمندان اولین سیاره ی بیرون منظومه ی خورشیدی (شمسی) را کشف کردند-اولین سرنخ که منظومه ی خورشیدی (شمسی) ما تنها منظومه در عالم نیست.از آن پس،بیش از بیست تای دیگر از این سیاره های "فراخورشیدی" را کشف کرده ایم.دانشمندان تخمین زده اند که تنها یکی از هر ده ستاره ی کهکشان ما می تواند سیاره هایی در اطراف خود خود داشته باشد.

اگر این موضوع حقیقت داشته باشد،کهکشان راه شیری علاوه بر سیارات منظومه ی خورشیدی (شمسی)،دارای ده میلیارد سیاره خواهد بود و شاید بعضی از این سیاره ها جایگاه زندگی هم باشند!!

چگونه 3/8 میلیارد سال پیش زندگی در روی زمین آغاز شد؟بنابر یک نظریه،شاید آثار اولیه ی جانداران توسط دنباله دارها به زمین منتقل شده باشد.زمین به عنوان سیاره ای جوان،مقدار زیادی آب یا مولکول های آلی که توسط موجودات زنده ساخته شده باشند،در خود نداشت.اما دنباله دارها با آن برخورد می کردند.دنباله دارها گلوله های بزرگ یخ و غبار هستند که آب و ترکیب های آلی دارند.آیا امکان دارد دنباله دارها نخستین آثار حیات را در برخورد با زمین وارد آن کرده باشند؟آیا آن ها شبیه همین کار را در دنیا های ناشناخته ی دیگر هم کرده اند؟

یک سفینه ی فضایی موسوم به "استارداست" در سفری سه میلیارد کیلومتری در پی پاسخ این پرسش است. "استارداست"در دوم ژانویه ی 2004 با دنباله دار "وایلد-2" روبه رو شد.این سفینه در برخورد با دنباله ی آن،مقداری از مواد موجود در آن را برداشت و به زمین آورد.کپسول های حاوی غبار دنباله دار در ساعت 2/45 دقیقه ی صبح روز یکشنبه 15 ژانویه ی 2006 با چتر نجات بر "ایالت یوتا" در آمریکا فرود آمد.

فیلم های سینمایی اغلب فضانوردانی را نشان می دهند که در مراکز کارآموزی با جاذبه ی صفر برای عادت کردن به شرایط بی وزنی در فضا این طرف و آن طرف می پرند.متأسفانه برای هر کسی که رویای شناوری در اتاقک با جاذبه ی صفر را دارد،چنین جایی وجود ندارد.در روی زمین نمی توان شرایط جاذبه ی صفر را برای مدتی طولانی به وجود آورد.در عوض،فضانوردان با بهره گیری از روش های دیگر بی وزنی را تجربه می کنند،که استفاده از استخری پر آب به عمق 11 متر از آن جمه است.خدمه ی نجات هابل تعمیر تلسکوپ را در مدلی از این استخر تمرین کردند.این فضانوردان هنگام تمرین،لباس فضایی خود را پوشیده بودند.

چیزی که شبیه میز عظیم ورزش هاکی هوا بود به آن ها کمک می کرد تا به حرکت در آوردن اجسام بزرگ را در فضا تمرین کنند.فضانوردان با بندهایی محکم در بالای محلی آویزان بودند که از آن هوا رو به بالا فوران می کرد.

آیا می توانید این معما را حل کنید؟

معما:از زمان کشف پلوتو در سال 1930 هیچ سیاره ی جدیدی در منظومه ی خورشیدی (شمسی) پیدا نشده است.با این همه،در سال های پس از تولد شما تعداد کل سیاره های شناخته شده بیش از سه برابر شده است.چطور چنین چیزی ممکن است؟

شما می توانید پاسخ این معما را در اینجا ببینید.

برخی از جالب ترین اکتشافات هابل به قرار زیر است:

1-گرداب های گازی را شناسایی کرد که فقط وجود نیروی جاذبه ی سیاهچاله می توانست آنها را به دام اندازد.یافت شدن این محل ها دلیل دیگری برای وجود سیاهچاله بود.

2-آشکار ساختن وجود اکسیژن در اتمسفر قمر "اروپا"،یکی از قمر های مشتری

3-یافتن هلیوم بسیار قدیمی بین کهکشان ها و محاسبه ی سرعت حرکت ستارگان و کهکشان ها.یافتن شواهدی برای نظریه ی مهبانگ (انفجار بزرگ) که می گوید در حدود 12 تا 14 میلیار سال پیش فوران عظیمی از انرژی در طول یک انفجار آزاد شد.این نظریه همچنین بیان می کند که عالم در حال انبساط است و کهکشان ها مداوم از هم دور می شوند.

4-ابرهای متشکل از غباری را مشاهده کرد که می توانند منظومه های خورشیدی تازه متولد شده باشند.اگر چنین باشد،سیاره های بسیار دیگری وجود دارند و امکان یافتن آثار زندگی در جاهای دیگر هم زیاد است.

آیا می دانستید که یک فضاپیما نمی تواند بدون توان موشکی که در جهت مخالف جاذبه ی زمین شتاب بگیرد،به فضا پرتاب شود؟؟

مخلوط اکسیژن مایع و سوخت مایع می سوزد و از انفجار حاصل،مقدار عظیمی انرژی به شکل گاز های مختلف تولید می شود.این گازها با نیروی زیاد از زیر موشک خارج می شوند و موشک و فضاپیمای همراه را به طرف بالا و به دوردست می فرستند.نیروی واکنش به گازهای خروجی عامل این حرکت است،زیرا هر کنش دارای واکنشی مساوی و در جهت مخالف است.

در دوردست

نزدیک ترین کهکشان به ما،ابر بزرگ ماژلانی است.این کهکشان در فاصله ی 170000 سال نوری قرار دارد.یعنی 170000 سال طول می کشد تا نور این کهکشان به ما برسد.به عبارت دیگر ما این کهکشان را به صورتی می بینیم که 170000 سال پیش بوده است.هر چه به فاصله های دورتر در فضا بنگریم،همان قدر در زمان به عقب می رویم.با تلسکوپ ها و کاوشگر های فضایی می توانیم عملا زمان پیدایش عالم را ببینیم.نگاه کردن به یک کهکشان یا هر چیز دیگر در ضا مثل آن است که در یک ماشین زمان نجومی باشیم!فاصله ی واقعی بعضی از اجسام به قرار زیر است:

زمین تا ماه:385000 کیلومتر

زمین تا خورشید:150000000 کیلومتر

خورشید تا پلوتو:5/6 میلیارد کیلومتر (متوسط)خورشید تا پروکسیما قنطورس (نزدیک ترین ستاره):4/2 سال نوری

زمین تا ابر بزرگ ماژلانی (نزدیک ترین کهکشان):170000 سال نوری

زمین تا کهکشان آندرومدا (نزدیک ترین کهکشان بزرگ):2200000 سال نوری

*یک سال نوری:9/29 تریلیون کیلومتر

بزرگی کیهان بیش از آن است که بخواهیم با مقیاس کیلومتر بیان کنیم.حتی تا آن جا که از پهنه ی گیتی می دانیم،اگر می توانستیم با سرعت نور نیز حرکت کنیم،برای عبور از یک سوی آن به سوی دیگرش حداقل 15 میلیارد سال زمان لازم بود.

سیارات،ستارگان،کهکشان ها و همه ی چیز های دیگر بخشی از کیهان هستند.کیهان بزرگترین واژه ای است که برای هستی در دست داریم.

وجود گرمای زیاد در سطح زهره،باعث می شود که پوسته ی این سیاره،نازک و نرم شود.در درون پوسته ی زهره،نقطه های داغ بسیاری وجود دارد که از آن ها گدازه های آتشفشانی خارج می شوند و تا جایی که به صورت مایع بمانند،رو به هر طرف به راه می افتند.(این پدیده ها،تا حدی شبیه یک«شامی»هستند که داخل ماهی تابه درست شده باشد.)

میلیارد ها سال قبل،در زمانی که آن را عصر بمباران شدید می نامیم،سیارک ها و دنباله دارهایی به سطح عطارد و سیاره های دیگر افتادند.البته،احتمال داردکه این اتفاق در روی زمین هم افتاده باشد،اما در طول زمان،هوا و آب اثرات باقی مانده ی آن ها را از بین برده اند.عطارد،هوا یا آبی ندارد،پس محل برخورد چنان جسم های آ سمانی بر روی آن همچنان باقی مانده است.

یک کوه آتشفشان موجود در سطح مریخ به نام المپوس مونس،چنان بزرگ است که سطح یکی از استان های متوسط ما را می پوشاند.ارتفاع این کوه،تقریبا سه برابر ارتفاع قله ی اورست(کوه هیمالیا) یعنی بلند ترین کوه روی زمین است.با این ترتیب،معلوم نیست که کوهی به این بزرگی در روی سیاره ای که از زمین هم کوچک تر است،چه می کند!

مریخ دارای پوسته ای منجمد است که می تواند بدون شکسته شدن،جرم زیادی را روی خود نگه دارد.پوسته ی زمین،نازک است (پوسته ی زهره،از این هم نازک تر است.)اما داستان در همین جا تمام نمی شود.چون مریخ از زمین کوچکتر است،نیروی گرانشی ضعیف تری هم دارد.کوه بزرگی مانند المپوس مونس اگر در روی زمین باشد،پوسته ی آن را می ترکاند،اما چون در روی مریخ این کوه هم مانند همه چیز وزن کم تری دارد،چنین اتفاقی نمی افتد. 

 عطارد،زهره،زمین و مریخ،سیاره های جامد منظومه ی شمسی اند،یعنی سطح آن ها مانند سطح زمین،از سنگ ساخته شده است.به همین علت هم آن ها را سیارات زمین مانند یا سنگی می گویند.البته،به این چهار سیاره،سیارات«داخلی»هم گفته می شود.(زیرا به خورشید نزدیک ترند).اما از بعضی جهات،این سیارات تفاوت های زیادی با هم دارند که بزرگ ترین آن ها تفاوت در مقدار دماست.

عطارد چنان به خورشید نزدیک است که طرف رو به خورشید آن بسیار داغ می شود.اما چون اتمسفر این سیاره خیلی رقیق است،گرمای روزانه ی آن نگه داشته نمی شود و در شب همان طرف که در چهت مخالف خورشید است،بسیار سرد می شود.زهرا از عطارد هم داغ تر است.زیرا پوشش دائمی ابر اطراف آن،گرم را نگه می دارد (این نوع پدیده را اثر گلخانه ای می گویند زیرا گرما می تواند وارد گلخانه شود،اما بیشتر آن نمی تواند خارج شود.)

مریخ،چنان از خورشید دور است که سطحش همیشه بسیار سرد و یخ زده است.فقط زمین دارای دمای مناسب و معتدلی است که آب ار به صورت مایع نگه می دارد و اتمسفر آن اکسیژن کافی برای حفظ حیات را دارد.(البته،حیاتی که ما با آن آشنا هستیم.)

تفاوت موجود میان چهار سیاره ی داخلی،باعث ایجاد فرق هایی در شکل ظاهری آن ها هم شده است.

بعضی از شعاع های نور خورشید را بگیرید.

آنچه نیاز دارید:

1-یک روز آفتابی

2-یک دوست برای کمک کردن

3-یک قطعه مقوای نازک

4-یک ورق کاغذ سفید

5-یک خودکار

آنچه باید انجام دهید:

1- با نوک خودکار سوراخ کوچکی در مقوا ایجاد کنید.

2-از دوست خود بخواهید تا مقوا را جلوی آفتاب نگه دارد.

3-ورق کاغذ را در سایه مقوا نگه دارید.

4-در روی این کاغذ،باید یک نقطه ی نورانی دیده شود که تصویر وارونه ی خورشید است.

 5-کاغذ را کمی به مقوا دور و نزدیک کنید تا تصویر خورشید واضح شود.

وقتی یک تکه ابر از جلوی خورشید عبور می کند سایه اش در روی تصویر هم پیدا می شود.(هرگز مستقیم به خورشید نگاه نکنید.)

گالیله مشاهدات خود را با دیدن ماه به پایان نبرد.او تلسکوپ خود را به سوی خورشید برگرداند و لکه مانندهای تیره رنگی را روی آن دید که به نظر می آمد در سطح خورشید جابه جا می شوند.گالیله این کشف خود ار تایید کننده ی نظریه ی کوپرنیک دانست که گفته بود سیارات به دور خورشید می چرخند.اما در این موقع مردم از شنیدن این ادعاها به شدت عصبانی شدند.

تقریبا همه ی مردم آموزش های مقامات کلیسا را که می گفتند خورشید کره ی کاملی است و به دور زمین می چرخد قبول داشتند.به همین علت گالیله را که عقاید کفر آمیزی درباره ی مشاهدات خود منتشر کرده بود،محاکمه کردند اما او از ترس مجازات شدن منکر ادعاهای خود شد و بقیه ی عمر را در خانه اش به حالت توقیف شده گذراند.

گالیله در سال های آخر عمر نابینا شد که احتمالا علت آن نگاه کردن زیاد و مستقیم به خورشید بوده است.اکنون ما راه مشاهده ی ایمن تر خورشید را برای شما یافته ایم.در سفری که به درون خورشید می کنیم با ما همراه شوید. 

1-در هم پیچیده و فشرده:

ما سفر خود را از هسته ی مرکزی خورشید شروع می کنیم و شما؟مثلا به جای یک اتم هیدروژن،عنی کوچک ترین و ساده ترین نوع اتم موجود در جهان هستید.در این قسمت نصف جرم خورشید در حجم بسیار کوچکی فشرده شده است.پس باید فشار بسیار زیادی داشته باشد.آیا این فشار را حس می کنید؟فرض کنید شما ماهی داخل قوطی کنسرو هستید و زیر پای فیلی می مانید که مقدار زیادی آجر را هم با خود می برد.خیلی خوب،حالا احساس این فشار را میلیارد ها بار زیادتر کنید.

فشار و گرمای زیاد (15 میلیون درجه ی کلوین!)،شما و اتم های هیدروژن دیگر را به هم جوش می دهد تا اتم هلیوم درست شود.اما شما تنها نیستید.در هر ثانیه،صد ها میلیون تن اتم هیدروژن در آن جا به هم می چسبند و تبدیل به هلیوم می شوند.

2-از جا در آمدن:

از انجام واکنش های هسته ای،انرژی زیدی آزاد می شود.شما هم به صورت فوتون،یعنی بسته ی کوچک و پر سرعت دارای انرژيی خورشیدی در می آیید و از هلیوم جدا می شوید.در این موقع،با خارج شدن از هسته،به منطقه ای از خورشید می رسید که مقدار زیادی هیدروژن و هلیوم فشرده به هم دارد.در اینجا،مانند آن است که در دستگاه تشعشع کننده ای قرار گرفته اید که هرگز از حرکت نمی افتد.شما به مدت ده ها هزار-و بلکه میلیون ها-سال همچنان گاز هایی را به هر طرف می فرستید.

3-دیدن نور:

برخور های متعدد،مقدار انرژی شما را کم می کند،فوتون های قوی تر اشعه ی گاما پر انرژی خود را حفظ می کنند.اما شما با ضعیف شدن،مبدل به اشعه ی ایکس و سپس نور معمولی و قابل مشاهده می شوید.در پایان هم به قسمت خنک تر خورشید-که دو میلیون درجه ی کلوین گرما دارد-می رسید و وارد جریان های گازی چرخان می شوید.

4-سوار بر تندباد ها:

اکنون،همراه جریان های تند و متلاطم،به سطح خورشید می رسید که فقط 6400 درجه ی کلوین گرما دارد.از این به بعد،با عبور کردن از اتمسفر خورشیدی،داخل فضا می شوید و همراه تعداد بی شماری از ذره های پر انرژی دیگر،رو به هر طرف پراکنده می شوید.

5-فرود آرام:

هشت دقیقه بعد از ترک خورشید،وارد اتمسفر سیاره ی آبی رنگ و کوچکی می شوید.اتمسفر این سیاره،فوتون های پر انرژی مانند اشعه ی گاما و نور های فرابنفش را در خودش نگه می دارد.اما شما در این هنگام سرد شده اید و می توانید با گذشتن از اتمسفر روی چیز نرمی فرود بیایید و جذب آن شوید.اکنون،آن چیز نرم شروع به ذوب شدن می کند.

شما هم ببینید.

تلسکوپ گالیله ای،برای آن زمان بسیار پیشرفه بود،اما در مقایسه با تلسکوپ های امروزی بسیار ابتدایی و ساده به نظر می رسد.تلسکوپ هابل امروزه در فضا و بسیار بالاتر از سطح زمین قرار دارد.شما می توانید در اینترنت،به پایگاه hubble.nasa.gov رجوع کنیدو تصویر های باورنکردنی و بزرگی از ستاره ها و سیارات در آن جا ببینید. 

ابوسعید سجزی (سیستانی)،ریاضی دان و منجم بزرگ ایرانی،معتقد بود زمین به دور خورشید می گردد.او حتی بر این اساس،اسطرلابی را نیز ساخته بود.ابوریحان بیرونی،ضمن تحسین سجزی می گوید:«قرار داشتن خورشید در مرکز از نظر ریاضی اشکالی را ایجاد نمی کند و رد کردن فرضیه ی سجزی بسیار دشوار است.»

هم اکنون مجسمه ای از سجزی در دانشگاه زابل قرار دارد. 

می خواهم ابتدا درباره ی سطح ماه بنویسم.قسمت های تیره و روشن روی ماه را همه ی ما در هر شبی دیده ایم.واضح است.اما نقطه های کوچکی هم وجود دارند که در همه ی قسمت های سطح ماه پراکنده اند و قبل از خودم،کسی آن ها را ندیده است.

با مشاهده های زیادی که کرده ام،اطمینان دارم که سطح ماه کاملا صاف نیست و به طوری بیشتر دانشمندان قبلی گفته اند،ماه،یک کره ی کامل هم نیست.بلکه برعکس،مانند سطح زمین،پستی و بلندی های زیادی دارد.

در قسمت های تیره ی سطح ماه،نقطه های روشنی دیده می شوند که به تدریج،اندازه و مقدار و روشنی آن ها زیاد می شود و بعد از چند ساعت به قسمت های روشن صطح ماه متصل می شوند.

در سطح زمین هم قبل از طلوع آفتاب دشت ها را سایه دار می بینیم،اما بلندی های موجود در روی آن ها روشن ترند،زیرا آفتاب به آن ها می تابد.

آیا وقتی که خورشید در آسمان بالا آمد،دشت ها هم روشن نمی شوند و همه ی قسمت های روشن به هم متصل نمی شوند؟

اما متوجه شده ام که اندازه ی بلندی ها و پستی های سطح ماه،از آن چه که در روی زمین مشاهده می کنیم زیاد تر به نظر می آید.

مشتری تنها نیست

در روز هفتم ژانویه ی (17 دی) امسال،توانستم سیاره ی مشتری را خوب ببینم.در کنار آن،سه ستاره ی کوچک بسیار روشن را دیدم.آن سه ستاره،دقیقا روی یک خط قرار گرفته بودند و از سایر ستاره ها روشن تر به نظر می آمدند.در مشرق مشتری دو ستاره و در مغرب آن یک ستاره دیده می شد.

در ابتدا فکر می کردم آن ستاره ها حرکتی ندارند،اما در روی هشتم ژانویه (18 دی) منظره ی کاملا متفاوتی را در اطراف مشتری دیدم،یعنی هر سه ستاره در غرب مشتری بودند و نسبت به شب قبل نزدیک تر به هم مشاهده می شدند.من،کمی نگران شدم.آیا مشتری طبق آن چه که اخترشناس ها محاسبه کرده بودند،جابه جا نمی شد؟در شب دهم ژانویه (20 دی) فقط دو ستاره،آن هم در صرف شرقی مشتری مشاهده می شد.با خودم فکر کردم حتما ستاره ی سوم،پشت مشتری قرار گرفته است.

من می دانم که ای تغییر محل ها ار تباطی به مشتری ندارند و فقط به خود ستاره ها مربوط اند و این طور نتیجه گیری می کنم که سه ستاره در اطراف مشتری می گردند.مشاهدات بعدی من نشان دادند که آن ها چهار عدد هستند نه سه تا.

این بود از نوشته های گالیلئو گالیله در سال 1610 

آیا گالیله کم عقل شده بود؟؟

مهتاب شب زیبایی است.شما به آسمان و قرص کامل ماه نگاه می کنید.کره ی ماه کامل است؟نه خیر،اشتباه می کنید.این گفته ی گالیله در پادوا است.

استاد گالیله می گوید کره ی ماه کامل نیست.زیرا کوه ها و دره های زیادی را روی آن دیده است که از کوه ها و دره های زمین هم بزرگترند!

پس ماه باید فرق های زیادی با زمین داشته باشد.

اما صبر کنید،هنوز حرف های گالیله تمام نشده است!او می گوید چهار ستاره ی کوچک را دیده است که دور مشتری می گردند.مگر ستاره می تواند دور سیاره ی دیگری به جز زمین بگردد؟همه چیز باید دور ما بگردد.آیا گالیله درس های بطلمیوس را خوب یاد نگرفته است؟مقامات کلیسا و همه ی دانشمندانعقیده دارند که همه ی ستاره ها دور زمین می گردند.ما مهم هستیم و همه چیز دور ما می گردد.مگر نمی بینیم که خورشید و ستاره ها هر روز و شب دور ما می گردند؟!

اما گالیله می گوید من با وسیله ی جالبی که اختراع کرده ام گفته ی خودم را ثابت می کنم.

این وسیله که تلسکوپ نام دارد،می تواند اجسام بسیار دور را از هزار برابر هم بزرگتر کند.

اکنون می دانیم که سیاره ی زمین هم مثل سیارات دیگر است و بهتر از آن ها نیست. 

 اخترشناسی به نام نیکولاس کوپرنیک گفت که زمین و همه ی سیارات دیگر،به دور خورشید می گردند و زمین مرکز عالم نیست.«چی؟ما در مرکز عالم نیستیم؟»مردم عصبانی شدند ام کوپرنیک متوجه این عصبانیت ها نشد،زیرا قبل از انتشار عقایدش فوت کرده بود.

دانشمند دیگری به نام بطلمیوس تا حدی عقاید ارسطو را تصحیح کرد،اما هنوز قبول داشت که همه چیز دور زمین می چرخد.مردم خوشحال بودند،زیرا باز هم معلوم می شد زمین مرکز عالم است. 

ارسطو،فیلسوف و دانشمند قدیم یونان،در تمام عمر خود فکر کرد تا آخر به این نتیجه رسید که زمین مرکز همه ی دنیاست و همه ی اجسام موجود در آسمان در روی دایره هایی در دور زمین می چرخند.

مردم از این یافته ی ارسطو خوشحال شدند و گفتند:«عقیده ی خوبی است.معلوم است ما مهم هستیم که همه ی عالم به دورمان می چرخند. 

عطارد:58 میلیون کیلومتر

زهره:108 میلیون کیلومتر

زمین:150 میلیون کیلومتر

مریخ:225 میلیون کیلومتر

مشتری:772 میلیون کیلومتر

زحل:1432 کیلومتر

اورانوس:2880 میلیون کیلومتر

نپتون:4505 میلیون کیلومتر

پلوتون:5920 میلیون کیلومتر 

قطر:49488 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با زمین):164 سال

روز (در مقایسه با زمین):16 ساعت و 7 دقیقه

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:هیدروژن،هلیوم،متان

تعداد قمر ها:8

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):61/5 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:باد هایی با سرعت 2414 کیلومتر در ساعت که در کره ی دیگری نظیر ندارد. 

قطر:51076 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با زمین):84 سال

روز (در مقایسه با زمین):17 ساعت و 14 دقیقه

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:هیدروژن،هلیوم،متان

تعداد قمر ها:18

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):46/5 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:به پهلو خوابیده و به جای استوا،قطب آن رو به خورشید است. 

قطر:120438 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با زمین):29 سال و 5 ماه

روز (در مقایسه با زمین):10 ساعت و 39 دقیقه

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:هیدروژن و هلیوم

تعداد قمر ها:حداقل 18

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):53/5 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:حلقه های رنگین یخی از بسیار باریک تا قطر یک خانه. 

قطر:142868 کیلومتر

طول سال (درمقایسه با زمین):11 سال و 11 ماه

روز (درمقایسه با زمین):9 ساعت و 56 دقیقه

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:هیدروژن و هلیوم

تعداد قمر ها:حداقل 16

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):125/5 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:نوار های رنگین گازی،دارای رعد و برق،شفق های قطبی،لکه ی قرمز بزرگ.

قطر:6778 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با زمین):687 روز و 23 ساعت

روز (در مقایسه با زمین):24 ساعت و 37 دقیقه

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:کربن دی اکسید رقیق

تعداد قمر ها:2

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):19 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:وجود یخ در قطبین،دارای چهار فصل،طوفان های غبار وسیع. 

قطر:12745 کیلومتر

طول سال:365 روز و 6 ساعت

روز:یک روز (23 ساعت 56 دقیقه)

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:نیتروژن و اکسیژن

تعداد قمر ها:1

وزن یک فرد 50 کیلویی:50 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:تنها سیاره ی دارای موجود زنده با هوای مطلوب و آب به صورت جامد،مایع،گاز. 

قطر:12091 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با  زمین):224 روز و 17 ساعت

روز (در مقایسه با زمین):243 روز

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:کربن دی اکسید غلیظ

تعداد قمر ها:0

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):44 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:به جای غرب به شرق مثل بقیه ی سیارات،در جهت شرق به غرب می چرخد.

قطر:4874 کیلومتر

طول سال (در مقایسه با زمین):88 روز

روز (در مقایسه با زمین):59 روز

گاز های اصلی موجود در اتمسفر:کمی آرگون،نئون،هلیوم

تعداد قمر ها:0 قمر

وزن یک فرد 50 کیلویی (در مقایسه با زمین):18/5 کیلوگرم

به چه چیزی معروف است:دمای سطح در روز 470 درجه ی سانتی گراد و در شب 183- درجه ی سانتی گراد.

ستاره

کره ی بسیار بزرگی که از گار های داغ و درخشان تشکیل شده و با نیروی گرانشی خود ذراتش را در کنار هم نگه داشته است.خورشید در مقایسه با ستاره های دیگر از لحاظ مقدار حجم و انرژی متوسط است. 

سیاره

کره ای که دور یک ستاره می گردد.سیارات زمین مانند هسته ای از جنس سنگ دارند و بسیار کوچک تر از سیاره های گازی هستند که اتمسفر های غلیظ و گازی شکل دارند.

سیارک (سیاره ی کوچک)

جسمی کوچک تر از سیاره که از سنگ،فلز یا کانی های دیگر ساخته شده است.در فاصله ی دو سیاره ی مریخ و مشتری یک نوار بزرگ سیارکی وجود دارد.

قمر (ماه)

جسمی که دور سیاره یا سیارک می گردد.بیشتر قمر ها بسیار کوچک تر از سیاره یا سیارک خود هستند.

دنباله دار

جسمی که از گاز های منجمد شده و ذرات غبار تشکیل شده و در قسمت های بیرونی منظومه ی شمسی پدید آمده است.دنباله دار ها دور خود می گردند و بیشتر آنها روی مدار های بیضی شکل بسیار درازی قرار دارند که در قسمتی از آن از سیاره ها هم بسیار دور می شوند.

شهاب

قطعه ای از جنس سنگ یا فلز که وقتی وارد اتمسفر زمین می شود می سوزد و خطی نورانی و موقتی در مسیر حرکت خود پدید می آورد.

شهاب سنگ

قطعه ای از جنس سنگ یا فلز که از فضاهای دور دست روی زمین افتاده باشد.

شهاب مانند

قطعه ای از جنس سنگ یا فلز که در فضا سرگردان است.

گرانش

نیرویی که کرات و اجسام آسمانی را در فضا نگه می دارد.نیروی گرانشی خورشید،سیارات را روی مدار های خودشان نگه می دارد.