جو

"جو" تا 800 کیلومتری سطح زمین در فضا گسترده شده است. دانشمندان جو را به پنج لایه ی غیر قابل رؤیت تقسیم نموده اند. این لایه ها مخلوطی از گازها از قبیل اکسیژن و نیتروژن می باشند. ما برای عکس گرفتن از آب و هوا، از ماهواره هایی که در بالاترین لایه ی جو قرار گرفته اند، استفاده می کنیم. هواشناسان با استفاده از این عکس ها چگونگی وضع هوا را در روزها یا هفته های آینده پیش بینی می کنند.

 لایه های جو

اگزوسفر: این لایه در 700 تا 800 کیلومتری سطح زمین قرار دارد و از گازهای رقیقی تشکیل شده است که تا فضا کشیده شده ند. این همان جایی است که ماهواره ها به دور سیاره ی ما می چرخند.

ترموسفر: این لایه در 80 تا 700 کیلومتری سطح زمین قرار دارد و گرمترین قسمت جو می باشد. این همان جایی است که شفق های قطبی نمایان می شوند و شهاب سنگ ها می سوزد.

مزوسفر: این لایه در 50 تا 80 کیلومتری سطح زمین قرار دارد و سرد ترین قسمت جو می باشد.

استراتوسفر: این لایه در 12 تا 50 کیلومتری سطح زمین قرار دارد. هواپیما ها در هوای رقیق استراتوسفر پرواز می کنند.

تروپوسفر: این لایه به فاصله 12 کیلومتری سطح زمین قرار دارد. این همان جایی است که تغییرات آب و هوایی رخ می دهد.

چگونگی تشکیل آب و هوا

هوا مخلوطی از آب، گرما و بعضی از گازهاست. خورشید دمای هوا را افزایش می دهد و سبب حرکت آن می شود. هوای در حال حرکت "باد" نام دارد و گرما و بخار آب را با خود حمل می کند که یک گاز نامرئی است. بخار آب، سبب تشکیل ابرها، باران، برف و مِه می شود.