«موج» یک راه ارتباطی برای حرکت نیرو از جایی به جای دیگر است. بنابراین، باید نیرویی وجود داشه باشد تا موج را به شروع بیندازد. این نیرو را باد در درون آب به وجود می آورد.

هنگامی که می بینید موج ها یکی پس از دیگری به حرکت در می آیند، آب را چنان می یابید که گویی خودش حرکت می کند. ولی در همین لحظه اگر یک تکه چوب بر روی آب شناور باشد، به هیچ وجه از جای خودش حرکت نمی کند.

این چوب همراه با امواج فقط بالا و پایین می رود و فقط هنگامی به حرکت در می آید که باد یا جزر و مد آن را از جای اولیه اش به جای دیگری بکشانند.

حالا ببینیم بر اثر موج چه نوع حرکتی رخ می دهد؟ موج عبارت است از حرکت ذرات آب به بالا و پایین... آن چه که ادامه می یابد تا به ساحل می رسد، فقط همین حرکت ست، نه ذرات آب.

برای روشن شدن این موضوع مثالی می زنیم. طنابی را بگیرید و با تکان دادنش موجی را بر روی آن به وجود آورید. این حرکت همچنان ادامه می یابد تا این که تمامی طول طناب را تا به آخر طی می کند. لیکن اجزای طناب همچنان بر جای خود باقی می مانند. آب نیز درست به همین ترتیب به حرکت در می آید و به اصطلاح «امواج» می شود. هنگامی که انتهای موج به دیواره ی ساحل برخورد می کند، در نتیجه ی این اصطکاک سرعتش کم می شود اما قسمت بالای موج به حرکت خود ادامه می دهد تا بالاخره فرو می ریزد و «موج شکسته» را به وجود می آورد.

نیرویی که موج را پدید آورده است، هنگامی که با دیواره ی ساحل برخورد کرد، از میان می رود. برای اثبات این نکته، فقط کافی است پای خود را به میان امواجی که نزدیک ساحل قرار دارند بگذارید تا به وجود این نیرو پی ببرید.

ذرات آب در درون موج حرکت دایره وار دارند. یعنی با فشار باد به سوی بالا و جلو می روند. سپس به عقب برمی گردند و به پایین می ریزند.

این در نتیجه ی «قانون جاذبه» است که آب های برجسته مجددا به سطح عادی خودشان فرو می ریزند.

«طول موج» عبارت است از فاصله ی میان دو قله ی یک موج... نقطه ای که در فرورفتگی آن قرار گرفته است «گودی موج» نامیده می شود.

شما هم اکنون می توانید این مطلب را به دو صورت PDF و Office word 2007 دانلود کنید.

منبع:دانستنیهای دانش آموز