خورشید بزرگ منظومه ی شمسی ما،جزء سیارات نیست.یک ستاره است!

تنها ستاره ای که در منظومه ی شمسی داریم.نام این ستاره را خورشید گذاشته ایم."منظومه"یعنی چیز منظم شده و "شمس"یعنی خورشید.

خورشید با نیروی گرانشی زیادی که دارد،کراتی را در اطراف خود جذب کرده است.خورشید ما بسیار بزرگ است.اگر خورشید توخالی بود به اندازه ی 1/3 میلیون کره ی زمین در داخلش جا می گرفت.البته منظومه ی شمسی به جز خورشید وابسته های دیگری هم دارد که آنها را جذب کرده و در خود نگه داشته است.این وابسته ها عبارت اند از:9 سیاره و اقمار (ماه های) آنها،سیارک ها و دنباله دار ها.خورشید ما علاوه بر اینکه با نیروی گرانشی زیادی سیارات را در کنار خود نگه داشته،خویش هم یک نیروگاه هسته ای پرقدرت است که انرژی زیادی تولید می کند.بدون انرژی خورشید،هیچ جانداری نمی تواند در روی زمین زنده بماند.خورشید به تنهایی بیش از 99 درصد جرم همه ی منظومه ی شمسی را دارد.به عبارت دیگر،بقیه ی اجزای منظومه ی شمسی فقط کمتر از یک درصد جرم این منظومه را دارند.پس عجیب نیست که خورشید بیشتر از بقیه ی اجرای منظومه ی خود،جلب توجه می کند.