حدود 1000 سال است که قهوه یک نوشیدنی مطبوع برای انسان است. در ابتدا قهوه در بین مردم غرب کشف شد و مشهور گردید و تا قرن شانزدهم به اروپا نرسید. ورود آن به اروپا آشوبی به پا کرد. زمانی آن را توقیف کرده و زمانی دیگر، آن را به عنوان دارو به کار بردند. تا سرانجام مجالس قهوه در انگلستان، آن را به عنوان یک نوشیدنی عمومی رایج کردند.

هنگامی که یک قوطی قهوه را می خرید، چیزی جز قهوه در آن نیست ولی انواع مختلف آن طعم های متفاوتی دارند. علت این امر ممکن است در نحوه ی تهیه، روش بو دادن و غیره باشد. ولی مهم ترین دلیل اختلاف مزه ی قهوه ها، مربوط به ترکیب دانه های آن است. قهوه هایی که در کشور های مختلف پرورش می یابند از نظر شکل و درجه متفاوت هستند. به عنوان مثال، قهوه در ارتفاع 450 تا 1800 متری پرورش می یابد. معمولا بهترین قهوه از بالاترین ارتفاع، 900 تا 1800 متری، تهیه می شود.

اما این تنها اختلاف در طعم قهوه ها نیست. قهوه در کشتزار های مختلف یک بخش از کشور ممکن است ویژگی های متفاوتی را دارا باشد. در تجارت قهوه، آن ها به دو گروه عمومی تقسیم می شوند: یک نوع که در برزیل پرورش یافته و به قهوه ی برزیلی موسوم است، ودیگری، قهوه ای که در دیگر کشور ها کشت شده و قهوه ی ملایم نامیده می شود.

به طور کلی نوع ملایم «Mild» بهتر از قهوه های برزیلی است، اما بسیاری از قهوه های برزیلی حقیقتا مرغوب ترند. هر نوع قهوه ای که می خرید ترکیب خاص خود را داراست. کار ترکیب و تهیه ی قهوه به مهارت زیادی نیاز دارد ولی ترکیبات مختلف طعم متفاوتی را ایجاد می کند.

دلیل مهم دیگر برای اختلاف در مزه ی قهوه ها مهارت در بو دادن است، یعنی این که نه زیاد بو داده شود و نه کم. روش آسیاب کردن قهوه نیز در مزه ی آن دخالت دارد. طبیعت، قهوه را تهیه، و انسان به آن طعم مطبوع را می دهد.